Joanna Sokołowska wykazała się umiejętnością oddania ponurej atmosfery jak również refleksem pozwalającym na uchwyceniu woźnicy w odpowiednim momencie. Kolorystyka, czas naświetlania rozmywający krople deszczu, ciemna tonacja, rozproszone światło – te elementy zostały umiejętnie scalone w finalny, udany kadr. Dwa portrety Barbary Kuczyńskiej pozwalają śmiało stwierdzić wysoki warsztat fotograficzny autorki. Zdjęcia są ciekawie oświetlone i skomponowane. Autorka z łatwością nawiązuje kontakt z małą modelką, co owocuje naturalnymi pozami i wyrazem twarzy. Nietypowe dwa pejzaże przesłała Ewa Majak. Autorka oparła kadry na dodatkowych nieoczywistych i zaskakujących motywach pierwszoplanowych, uciekając tym samym z szufladki pod tytułem zdjęcie krajobrazowe. Dodatkowo przy zdjęciu z wieszakiem – „trzepakiem”, fotografka zastosowała nietypową obróbkę w ciekawy sposób przesuwając…