Anna Kornaś wykonała perfekcyjne zdjęcie portretowe. Dobre światło oraz idealny moment zwolnienia migawki aparatu. Nic dodać, nic ująć.
Wstęp
Przygotowując nowe lekcja do kursu ABC fotografii (stare się mocno zdezaktualizowały na wszelki sposób), wykonałem serię zdjęć moim dzieciom Oldze i Brunowi. Tematem było fotografowanie, zamrażanie poruszających się obiektów. Mimo, że nagrywanie lekcji wideo i jednoczesne fotografowanie nie jest łatwe ze względu na poświęcenie uwagi przekazaniu wiedzy, ta sesja zdjęciowa była na tyle udane, że jej efekty postanowiłem opublikować. Na uwagę zasługuje fakt, że było to drugie podejście do realizacji tej lekcji do kursu fotograficznego.
Portret Ilony Gęśli charakteryzuje się dobrym światłem, udaną kompozycją i przede wszystkim pogodną miną chłopca. Jest to zasługa autorki, która umiejętnie aranżuje scenki, angażując dziecko w pozowanie.
Zdjęcia Pauliny Kotarskiej (5. miesiąc w Akademii Foto Oko) cechują się dobrym światłem, umiejętnym upozowaniem modelki, prostotą i estetyką obrazu i dużą dozą naturalności. Z dużą przyjemnością ogląda się tak dobre zdjęcia zarówno w tonacji czarno-białej jak i kolorowej.
Portret dziecięcy Ilony Gęśli z powodzeniem mógłby zaistnieć jako zdjęcie legitymacyjne ze względu na format (choć przypuszczam, że mogłoby nie spełnić rygorystycznych wymogów formalnych, typu głowa na wprost), jednak wykracza ono poza zwykłe zdjęcie do dokumentu. Dobre światło, naturalny wyraz twarzy, precyzyjne ustawienie głowy chłopca, przygotowanie fizyczne i psychiczne do sesji zdjęciowej – to atuty tkwiące w portrecie.
Ilona Gęśla wykazuje duże zdolności w operowaniu światłem wydawałoby się amatorskim, bo pochodzącym z okiennicy. Jednak patrząc na efekty, można śmiało powiedzieć: patrzcie i uczcie się początkujący fotografowie!
Paulina Kotarska po raz kolejny ukazuje się jako fotografka z wysokimi umiejętnościami ukazania naturalnego, niepozowanego wizerunku dziecka. Realizm, neutralność i autentyczność są bardzo przekonujące. Proszę zwrócić uwagę na ciasne kadry i nie nachalną kolorystykę podkreślające naturalne cechy dziecka.
Dobra kompozycja, odpowiedni moment naciśnięcia spustu migawki, nienaganne światło, ciekawa sceneria, odpowiednie stroje oraz przede wszystkim energia mamy i dziecka. Tak w telegraficznym skrócie można opisać zdjęcie Joanny Posiak. Warto zwrócić uwagę na umiejętne użycie lampy błyskowej, powodującej ładny blik w oczach. Drugie zdjęcie to odrobiona praca domowa z kursu ABC fotografii, dotycząca techniki panoramowania. Jedna z 3 najlepszych realizacji tego tematu jak do tej pory.
Czy może być bardziej trywialny gest od pocałunku dziecka? Adrianna Grabska odpowiada fotografom, którzy nie mogą robić doskonałych zdjęć, bo nie mają sprzętu, modeli, asystentów, bo potrzebują wielu miesięcy na zaprojektowanie skomplikowanej sesji: tak można robić dobre, proste, szczere, zdjęcia z marszu.
Wybrałem dwa zdjęcia Adrianny Grabskiej do cotygodniowej kolekcji zdjęć wyróżnionych. Styl zdjęć zdecydowanie się odróżnia od setek zdjęć przesyłanych na spotkania online.