Dwa portrety Adrianny Grabskiej cechuje doskonały kontakt z modelami, dobre światło, nietypowy punkt widzenia, dobra obróbka. Ujęcia są ponadczasowe i rzeczywiście uWIECZNIAJĄ wizerunki dzieci.
Nie może być nic prostszego niż podskok. Ten trywialny zabieg bardzo dobrze się sprawdza również w fotografii. Czy ktoś widział zestresowanego, smutnego człowieka regularnie podskakującego?
Adrianna Grabska wykonała zdjęcie portretowe, w stylistyce lat 90-tych. Autorka konsekwentnie używa światła rozproszonego, by po rozjaśnieniu kadru uzyskiwać niniejsze efekty wizualne. Z jednej strony dostrzega się świetlistość twarzy dziecka. Jednak na obraz została nałożona lekko szara kurtyna, obniżająca nieco partie świateł.
Adrianna Grabska popełniła portret podwójny, który wydawałoby się jest prosty w realizacji. Wystarczy dwoje dzieci ustawić przed kamerą i poprosić o uśmiech. Nic bardziej mylnego.
Natalia Ziemnicka (3 miesiąc nauki w AFO) wykonała udaną próbę zwizualizowania świata widzianego oczami dziecka z dzieckiem w roli głównej. Autorka gra na nutach ułożonych przez bardzo wrażliwego kompozytora. Odcienie dzieciństwa pokazane są w sposób niezwykle subtelny.
Portret autorstwa Marioli Mierzwy zawiera prosty przepis na udane zdjęcie: rozbawiona dziewczynka w czerwonej sukience na tle kwitnącego drzewa owocowego. Autorka postanowiła zagrać na nucie kolorystycznej i zdecydowanie Jej się to udało. Drugie zdjęcie przedstawia połączone trzy tulipany, które są dla widza nieco zagadkowe bez dokładnego przyjrzenia się ujęciu. Kadr jest pełen spokoju, harmonii, zrównoważenia. Z przyjemnością ogląda się takie banalnie proste ujęcia.
Z dramatycznego, ciemnego lasu wyłania się aniołek rozświetlający mrok, dający nadzieję. Tak w skrócie można opisać zdjęcie Adrianny Grabskiej. Jeśli się przyjrzeć oczom z bliska, to dostrzegamy małe iskierki. Autorka prawdopodobnie za pomocą lampy błyskowej doświetliła nieznacznie portret. Nie zmieniło to działanie charakteru oświetlenia, a tchnęło życie w ciemne oczy dziewczynki.
Zdjęcie Adrianny Grabskiej charakteryzuje się dobrym światłem i kompozycją, umiejętną obróbką graficzną (winieta uwypuklająca portret i ciekawa w starym stylu kolorystyka) i anielskim spojrzeniem dziewczynki.
Smutne zdjęcie dziewczynek wtłoczonych w drewniane przepierzenie i za kurtyną z siatki, to dzieło Marioli Mierzwy. Na tym zdjęciu, potocznie mówiąc, wszystko się zgadza. Każdy z użytych środków wyrazu współgra ze sobą – jak w filmie fabularnym. Ujęcie aktualne w obecnej sytuacji światowej.
Ładna kolorystyka i oświetlenie, ładna buzia, która się ładnie uśmiecha, tak w kilku słowach można opisać zdjęcie Katarzyny Godziebiewskiej, studentki Akademii Foto Oko.