Dwa portrety Adrianny Grabskiej cechuje doskonały kontakt z modelami, dobre światło, nietypowy punkt widzenia, dobra obróbka. Ujęcia są ponadczasowe i rzeczywiście uWIECZNIAJĄ wizerunki dzieci.
Nie może być nic prostszego niż podskok. Ten trywialny zabieg bardzo dobrze się sprawdza również w fotografii. Czy ktoś widział zestresowanego, smutnego człowieka regularnie podskakującego?
Adrianna Grabska wykonała zdjęcie portretowe, w stylistyce lat 90-tych. Autorka konsekwentnie używa światła rozproszonego, by po rozjaśnieniu kadru uzyskiwać niniejsze efekty wizualne. Z jednej strony dostrzega się świetlistość twarzy dziecka. Jednak na obraz została nałożona lekko szara kurtyna, obniżająca nieco partie świateł.
Adrianna Grabska popełniła portret podwójny, który wydawałoby się jest prosty w realizacji. Wystarczy dwoje dzieci ustawić przed kamerą i poprosić o uśmiech. Nic bardziej mylnego.
Zdjęcie Przemysława Kralki bazuje nad zabawą formą i ujęciem jej w jak najciekawszy sposób. Autor stanął na wysokości zadania i wykreował za pomocą prostych przedmiotów interesujący obraz. Mało tego, fotografia jest również zagadką, tajemnicą do odkrycia przez oglądającego: „jak on to zrobił”.
Natalia Ziemnicka (3 miesiąc nauki w AFO) wykonała udaną próbę zwizualizowania świata widzianego oczami dziecka z dzieckiem w roli głównej. Autorka gra na nutach ułożonych przez bardzo wrażliwego kompozytora. Odcienie dzieciństwa pokazane są w sposób niezwykle subtelny.
Z dramatycznego, ciemnego lasu wyłania się aniołek rozświetlający mrok, dający nadzieję. Tak w skrócie można opisać zdjęcie Adrianny Grabskiej. Jeśli się przyjrzeć oczom z bliska, to dostrzegamy małe iskierki. Autorka prawdopodobnie za pomocą lampy błyskowej doświetliła nieznacznie portret. Nie zmieniło to działanie charakteru oświetlenia, a tchnęło życie w ciemne oczy dziewczynki.
Zdjęcie Anny Kornaś pokazuje dzieciństwo z najlepszej strony. Mała modelka tryska energią. Proszę zwrócić uwagę, że pomimo dość konwencjonalnego układu ciała, udało się wydobyć niezwykłą energię, która tkwi w każdym dziecku. Poza jest statyczna jednak ujęcie eksploduje dynamiką.
Czy może być bardziej trywialny gest od pocałunku dziecka? Adrianna Grabska odpowiada fotografom, którzy nie mogą robić doskonałych zdjęć, bo nie mają sprzętu, modeli, asystentów, bo potrzebują wielu miesięcy na zaprojektowanie skomplikowanej sesji: tak można robić dobre, proste, szczere, zdjęcia z marszu.
Wybrałem dwa zdjęcia Adrianny Grabskiej do cotygodniowej kolekcji zdjęć wyróżnionych. Styl zdjęć zdecydowanie się odróżnia od setek zdjęć przesyłanych na spotkania online.