Porównanie punktów widzenia dwóch prowadzących. Na co zwracają uwagę, czy krytykują te same błędy? Czy chwalą zastosowanie tych samych środków wyrazu? W drugiej odsłonie na warsztat poszło zdjęcie kwiatka na pieńku. Szymon Zduńczyk kontra Andrzej Zbigniew Leszczyński. Nie reżyserowany zapis wideo z kursu fotografii z recenzją zdjęć. Fot. Paulina Kotarska.
Dwa portrety Adrianny Grabskiej cechuje doskonały kontakt z modelami, dobre światło, nietypowy punkt widzenia, dobra obróbka. Ujęcia są ponadczasowe i rzeczywiście uWIECZNIAJĄ wizerunki dzieci.
Technika idzie do przodu i staram się nadążyć za postępem w rejestracji obrazu. Od paru tygodni przeszedłem całkowicie na filmowanie w 4K (a ściśle mówiąc w UHD), czyli 3840×2160 pikseli. Pierwszy kurs Photoshop Elements nagrywałem w 2012 roku częściowo kamerą SD, czyli 720×576 pikseli (w formacie 4:3. Następne kursy w 2013 roku
Nie może być nic prostszego niż podskok. Ten trywialny zabieg bardzo dobrze się sprawdza również w fotografii. Czy ktoś widział zestresowanego, smutnego człowieka regularnie podskakującego?
Adrianna Grabska wykonała zdjęcie portretowe, w stylistyce lat 90-tych. Autorka konsekwentnie używa światła rozproszonego, by po rozjaśnieniu kadru uzyskiwać niniejsze efekty wizualne. Z jednej strony dostrzega się świetlistość twarzy dziecka. Jednak na obraz została nałożona lekko szara kurtyna, obniżająca nieco partie świateł.
Adrianna Grabska popełniła portret podwójny, który wydawałoby się jest prosty w realizacji. Wystarczy dwoje dzieci ustawić przed kamerą i poprosić o uśmiech. Nic bardziej mylnego.
Nowa seria filmów. Planowane są w sumie 4 odcinki. Jeśli zainteresowanie będzie spore, to nagramy więcej części. Co zawierają? Omówienie, recenzję zdjęć online, na żywo. Porównanie punktów widzenia dwóch prowadzących. Na co zwracają uwagę, czy krytykują te same błędy? Czy chwalą zastosowanie tych samych środków wyrazu? Nie reżyserowany zapis wideo z kursu fotografii z recenzją zdjęć. Film, który powstał przez praktycznie przypadek.
Zdjęcie Przemysława Kralki bazuje nad zabawą formą i ujęciem jej w jak najciekawszy sposób. Autor stanął na wysokości zadania i wykreował za pomocą prostych przedmiotów interesujący obraz. Mało tego, fotografia jest również zagadką, tajemnicą do odkrycia przez oglądającego: „jak on to zrobił”.
Natalia Ziemnicka (3 miesiąc nauki w AFO) wykonała udaną próbę zwizualizowania świata widzianego oczami dziecka z dzieckiem w roli głównej. Autorka gra na nutach ułożonych przez bardzo wrażliwego kompozytora. Odcienie dzieciństwa pokazane są w sposób niezwykle subtelny.
Portret autorstwa Marioli Mierzwy zawiera prosty przepis na udane zdjęcie: rozbawiona dziewczynka w czerwonej sukience na tle kwitnącego drzewa owocowego. Autorka postanowiła zagrać na nucie kolorystycznej i zdecydowanie Jej się to udało. Drugie zdjęcie przedstawia połączone trzy tulipany, które są dla widza nieco zagadkowe bez dokładnego przyjrzenia się ujęciu. Kadr jest pełen spokoju, harmonii, zrównoważenia. Z przyjemnością ogląda się takie banalnie proste ujęcia.